Zijn ouders op de hoogte van het aangeboden curriculum?
Vinden ouders de hoeveelheid toetsen ok?
De hoeveelheid huiswerk?
De onbereikbaarheid van leraren, directie, schoolmedewerkers?
De wachtlijsten, de lerarentekorten, de eigen bijdragen, het pestgedrag in scholen?
Opsomming van klachten geeft vaak inzicht.
Wegkijken, is dat door te geven aan de kinderen, de volgende generatie?
Of ben je wakker geschud, met beide benen op de grond gaan staan, wil je ook anders, maar weet je niet goed hoe?
'De illusie van vrijheid belemmert het uitzicht'.
Als school niet kan voldoen aan de vraag, niet op tijd kan leveren, lage kwaliteit en slechte service biedt, waarom blijf je daar dan je kinderen naar toe brengen?
Alleen maar omdat je denkt dat iedereen dat doet? Omdat je denkt dat het zo hoort? Omdat je denkt dat je niets leert buiten school? Omdat je denkt dat kwantiteit (40 uur per week) boven kwaliteit gaat?
Omdat je denkt dat een leraar op school alles weet en jijzelf niets? Jij bent toch ook naar school geweest?
Omdat je denkt dat het moet?
Hoe kun je omgaan met het huidige curriculum? Met politiek gedachtengoed verweven in lessen en examenteksten?
Hoe bevalt het om van vakantie tot vakantie te gaan?
Denk je wel eens na over de wereld in 10 jaar van nu? 20 jaar? 50 jaar? Wanneer je kleinkinderen volwassen zijn?
Denk je dat kinderopvang en school gratis zijn?
Hoeveel tijd inleveren met je kind moet je daarvoor betalen?
Durf je na te denken over onderwijs in de 21e eeuw? Over jouw inbreng hierin? Of laat je dat liever over aan 'experts en deskundigen'?
Blijf je wegkijken, uit gemakzucht, angst, onzekerheid of economisch comfort level?
Is het makkelijker om niet na te denken en het over te laten aan anderen, en zelf geen idee te hebben wat er gebeurt, gezegd wordt en besproken wordt binnen de vier muren van het klaslokaal?
Is het niet vanwege hersenspoeling of op zijn minst beïnvloeding als berichten zoals deze direct worden gelabeld als extreem, radicaal of nog simpeler, belachelijk en onzin?
Durf jij na te denken?